Hier vind je mijn cv.

Interessanter dan mijn cv vind ik het om wat persoonlijke dingen te delen. Best lang verhaal geworden dat ook nog niet af is. Ik weet niet of jij het ook interessant vindt maar ik vond het in ieder geval leuk om op te schrijven.

Drent in Amsterdam

Inmiddels woon ik 25 jaar in Amsterdam maar ik blijf toch altijd een beetje een Drent. Vlak voor mijn geboorte vestigden mijn ouders zich vanuit de randstad in het Drentse driehonderd-zielen-tellende gehucht Nieuw Roden. Als eerste ‘immigranten’ werden we argwanend ontvangen. Weken lang stonden groepjes dorpelingen voor ons huis met een pijpje bier en een goed gevuld pak shag te kijken wat die Westerlingen met een rappe bek allemaal aan het uitspoken waren.

Om onderdeel van de gemeenschap te worden, werden mijn ouders binnen korte tijd actief in het dorpsleven. Ze gingen in de gemeenteraad, het bestuur van de voetbalclub, zetten zich in voor het behoud van het Drentse culturele landschap en richtten de eerste kindercrèche in de provincie op. Ons huisje was bijna elke avond gevuld met nieuwsgierige dorpelingen die voor het eerst leerden vergaderen. Mijn broer Merijn en ik kregen al snel een Drents accentje. Ik genoot van alle mensen die voorbij kwamen, de grote tuin en de vele tochten naar de natuur. Het was gezellig en we waren gelukkig.

Ver van Daan

Toen ik 9 en mijn vader Daan 36 jaar oud was, stierven zijn vader en jongere broer en kwam er een donkere wolk over ons leventje. De klappen waren te zwaar voor mijn vader. Hij raakte overspannen, verloor zijn baan, werd manisch, richtte verschillende bedrijven op en kocht ons gezin de bijstand in. Mijn moeder vocht voor ons gezin, maar verloor het uiteindelijk van de ziekte van mijn vader. Hij werd opgenomen in een Psychiatrische inrichting en zijn ziekte scheidde mijn ouders en ons gezin.

Zonder afscheid verdween mijn vader uit mijn leven. Ontredderd en met een grote schuld liet hij ons achter. Hij werd dakloos en leefde verder tussen de Groningse zwervers verder onder de naam Engel. Na anderhalf jaar zonder contact, leerde ik zonder hem verder te leven en veranderde mijn achternaam in die van mijn moeder. De ziekte maakte alles kapot wat mijn ouders hadden opgebouwd en zou het leven van ons hele gezin voor altijd ingrijpend veranderen.

In 2014 maakte ik samen met Rogier Timmermans de documentaire Ver van Daan waarin ik onderzoek hoe mijn vader manisch depressief werd en onze familiebanden probeer te herstellen.

Goed doen

Van huis uit kreeg ik al mee dat je je in moet zetten voor de samenleving en dat het niet altijd vanzelfsprekend is dat je mee kan doen. Ik geloof heel erg in een diverse en inclusieve samenleving waarin iedereen er toe doet, mee mag én kan doen. In geloof in een familie, buurt, dorp, stad en samenleving waarin mensen geïnteresseerd zijn in elkaar, elkaar opzoeken van elkaar leren en elkaar helpen. Én ik geloof dat iedereen hier iets aan bij kan (en moet) dragen. Iets goeds kan doen en een betekenisvol leven kan leiden.

Dicht bij jezelf

Ikigai is het Japanse geheim voor een gelukkig en betekenisvol leven. Het staat voor datgene waar jij je bed voor uitkomt en waard is om voor te leven. Het is je passie waarin vier elementen samenkomen: hetgeen waar je van houdt, wat de wereld nodig heeft, waarvoor je betaald kunt worden en waar je goed in bent. Als je passie, missie, beroep en roeping samenkomen leid je een lang en gelukkig leven!

Ik heb nog een vijfde element ontdekt dat ik hier graag aan toevoeg. Ikigai+ zeg maar. Als je het ook nog lukt om iets te doen dat dicht bij jezelf ligt, dat speelt in je eigen leefwereld, dan voelt je werk niet meer als werk maar als je levenswerk. Mijn grote held Jan Wolkers zei ooit “Niemand is dichter bij de waarheid gebleven dan ik... Mijn werk en leven zijn één.”

Mijn mooiste projecten vind ik die projecten die in mijn eigen leven én in de maatschappij spelen. Zoals De Buurtcamping omdat ik het dorpje in mijn stad miste en waarmee we nu ook heel Nederland verbinden. Of Ver van Daan waarin ik in ons gezin de psychische aandoening van mijn vader bespreekbaar maakte en die door de uitzending op TV en de vele vertoningen ook bijdroegen aan het tegengaan van stigma in de samenleving. Vraag jezelf eens af wat er nu in jouw eigen leefwereld speelt waar je je kennis en kunde voor in kan zetten. En wie weet kom jij ook tot je levenswerk.

Nieuwsgierige generalist

Onderzoek alles en behoud het goede was het levensmotto van mijn (over)grootvader en vader. En is ook die van mij. Een beetje van alles. Ik ben een expert generalist met een brede ervaring. Een allround maatschappelijk ondernemer met focus op strategie, marketing en communicatie. Ik weet van veel dingen een beetje. Ik ben bijna waar ik zijn moet. Het is en blijft een zoektocht.

Just do it

'Just do it' is een van de bekendste reclameslogans allertijden. Macaber genoeg kwam de inspiratie van de uitdrukking ‘laten we het doen’, de laatste woorden die Gary Gilmore uitsprak vlak voordat hij geëxecuteerd werd. Nu word ik gelukkig niet geëxecuteerd maar hou ik wel van de Just do it-mentaliteit. Laten we gewoon met lef en daadkracht nieuwe dingen proberen. Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg…

Groei

Tot slot groei. Ondanks dat ik zelf niet zo groot ben (of misschien wel juist daarom) maak ik graag dingen groter en laat ik ze groeien of reizen. Ik hou van grote dromen en vind het niet duurzaam als op verschillende plekken dezelfde problemen op verschillende manieren worden aangepakt. Het is slim en effectief om dat wat werkt te herhalen op andere plekken en continue te verbeteren terwijl je het lokale eigenaarschap behoudt.

Naast De Buurtcamping vind ik bijvoorbeeld de Electric Heroescampagne hier een goed voorbeeld van. De campagne startte in Den Haag maar ging daarna op reis waarbij hij telkens werd verbeterd en uitgebreid. Uiteindelijk heeft de campagne 25 flights gedraaid door heel Nederland waarbij nieuwe gemeenten geen ontwikkelkosten betaalden en geen risico liepen. Resultaten behaald in het verleden boden een garantie voor de toekomst.

Werkende leven

En dan nu mijn werkende leven…

Marketing bij de Postbank

Na mijn studie bedrijfskunde vervulde ik bij de Postbank (toen nog een lieve bank waar je lid van was) verschillende marketingfuncties. Ik was onder andere doelgroepmanager van 200.000 studenten, ontwikkelde een nieuw marketing traineeship en leerde alles over marktonderzoek en doelgroepmarketing.

Ik volgde de opleidingen Branding, Positionering, Communicatie en Strategisch Marketing Management aan de TIAS Business School. In die jaren maakte klanttevredenheid steeds meer plaats voor de zogenaamde batenmultplier. Elke geïnvesteerde euro moest 4 euro rendement opleveren en de winst moest elk jaar met 10% stijgen. Winstmaximalisatie in de plaats van optimalisatie en dat begon te wringen…

Toen ze vroegen of ik Hypotheken wilde gaan doen, bedacht ik me dat het tijd was om iets anders te gaan doen. Ik ben nog steeds heel blij dat ik ooit ben begonnen met de Postbank en heb er ontzettend veel geleerd maar besloot toch mijn baan op te zeggen.

Marketingcommunicatie bij CJP

Als Doelgroepmanager Studenten had ik bij de Postbank net een samenwerking opgezet met het Cultureel Jongeren Paspoort. De directeur hoorde dat ik mijn baan had opgezegd en vroeg of ik hun marketingcommunicatiemanager wilde vervangen tijdens haar verlof. En dat wilde ik wel. Ik ging van 3.000 m/v in een luxe hoofdkantoor met megabudgetten naar 30 m/v op een oude zolder. Ik ging ⅓ verdienen van wat ik bij de bank verdiende en ik vond het ge-wel-dig. Ik ontwikkelde voor CJP hun eerste echt geïntegreerde multimedia campagne met de toen net begonnen jonge Ali B. in de hoofdrol. Ik was trots en betekenisvol bezig. Ik ontdekte dat er belangrijkere zaken zijn dan geld verdienen en kreeg er een kick van om met weinig middelen veel te bereiken.

Communicatie bij Ministerie van OC&W

Mijn volgende interim functie werd die van ambtenaar. Ik legde de eed af en mocht op het departementaal bureau van het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap drie maanden de communicatiemanager vervangen. Ik ontwikkelde voor het bureau een nieuwe huisstijl, website, magazine en een (jaja) scheurkalender.

Megacommerciele communicatie bij UPC

Nick, een oud collega van de Postbank vroeg me of ik bij chello, een nieuwe ambiteuze internetprovider, Marketingcommunicatiemanager Benelux wilde worden. Ik besloot de kans te grijpen en ging om het te vieren op reis naar Mozambique (aanrader!). Bij terugkomst bleek chello overgenomen door UPC en ging ik opeens werken bij het meest gehate bedrijf van Nederland. Op de onderbezette communicatieafdeling was ik verantwoordelijkheid voor de sponsoring en de multimediale campagnes tot de winkelinrichting en de klachtenbrieven en kreeg al snel allerlei meningsverschillen. Alles draaide om geld en niet om toegevoegde waarde voor klanten. Als men op een ochtend de hele tijd over RGU’s praat en ik ontdek dat dit Revenue Generating Units (oftewel mensen) zijn, besluit ik mijn baan op te zeggen. Het waren vijf leerzame maanden…

CNR, mijn eerste bureau

Dezelfde Nick was inmiddels CNR begonnen. Een eenmans-communicatiebureautje met als eerste klant, jawel… UPC. Weer vroeg Nick of ik mee wilde doen en CNR samen met hem uit wil bouwen. Na een paar slapeloze nachten besloot ik het te doen en zo had ik opeens mijn eigen bureau. Er was heel veel budget, ik kon veel van Nick leren en wie weet konden we als bureau die megacommerciële reus toch iets veranderen.

Vanaf het begin gaat het goed en groeien we hard. We onderscheiden ons door onze ervaring aan klantzijde en doordat we hoofdaannemer waren zonder creatie in huis. We halen veel nieuwe klanten binnen waaronder andere oud-werkgevers zoals ING en CJP. Op een gegeven moment doen we bijna 300 projecten in één jaar. Van internationale campagnes voor UPC tot en met een DM of bannertje. Ik werk me helemaal suf, we hebben het met zijn allen heel erg gezellig en verdienen goed.

Zo goed dat we ook leuke eigen projecten kunnen doen zoals een aantal EK-gadgets of de band Bearforce1 waarmee onze kersthit zelfs de top 10 haalt. Ik leer veel van Nick en ontwikkel me van accountmanager tot creatief strateeg. Ik haal vooral voldoening uit de maatschappelijke klanten en projecten zoals Van de Straat. Een wervingscampagne voor personeel om met daklozen te werken.

In vier jaar tijd groeien van we van 2 naar 14 m/v. Eind 2009 word ik overspannen en besluit ik te stoppen met CNR en op reis te gaan. Op reis besef ik dat de campagne voor daklozen mij verreweg de meeste vreugde bracht door het maatschappelijke karakter en de combinatie met documentaire. Ik kocht het boek Documentaries and how to make them en besloot voortaan alleen nog maatschappelijke campagnes te maken en zelf een documentaire te maken.

R&D Dept., mijn tweede bureau

Van 2010 tot en met 2014 werkte ik aan Ver van Daan en startte tegelijk mijn nieuwe bureau waarmee ik alleen nog maatschappelijke campagnes ontwikkel en eigen projecten start. Ruim 13 jaar deed ik dat onder de naam The Research and Development Department (R&D Dept.) - Onderzoek en Ontwikkeling van maatschappelijke campagnes en projecten. Omdat ik klaar ben met het spellen van mijn mailadres (@rddept.nl) en ik vandaag 50 ben geworden ga ik vanaf vandaag verder onder de naam: